Zonnig, 33C

We verlaten ons fijne hotel vandaag. We beginnen met een ontbijt op bed. We zijn gisteren niet meer aan ons toetje, cheesecake van de cheesecake factory, begonnen. Dat dient nu als ontbijt (ahum jajaja das geen ontbijt maar ja. zonde om weg te gooien toch?).  Daarna gaan we op pad. Eerste doel is de salt flats. Dat is eigenlijk het droog gevallen deel van Salt Lake, het meer waar de stad naar vernoemd is. En bij dat droog vallen is er dus een zout laag ontstaan. We zijn hier geen van twee ooit geweest dus we zijn benieuwd. 

Niet ver buiten de stad begin je er al wat van te zien en verder zienje het steeds beter, grote witte vlaktes naast de weg. Hier en daar ook fabrieken die het zout verwerken, daar zie je dan opeens een hele witte berg naastliggen. We stoppen bij een parkeerplaats waar je dicht bij de vlakte staat, je kan er zelfs op lopen. We hebben nog overwogen om naar het stuk te gaan waar je op de vlakte mag rijden, dat is ook het stuk waar allerlei snelheidsrecords zijn verbroken, maar zijn toch maar zo verstandig dat niet te doen met onze lage huurauto. We rijden zo genietend van het uitzicht Nevada in waar we redelijk snel stoppen om te tanken en te lunchen. Pfff wat een triestigheid. Zo pal na de grens zijn de eerste casino’s al te vinden (voor de Utahianen die willen gokken denk ik dan). Als je dan zon casino ingaat (want we willen lunchen) zie je mensen daar al half dronken rondsjouwen en/of met een lege blik achter een fruitautomaat zitten. Pff ik weet opeens waarom ik niet zo dol op Nevada ben. Na onze lunch (gebakken aardappels (ja alweer!) voor Jan en wentelteefjes voor mij rijden we snel verder. Eigenlijk is dit verder een echt rijdaf we akkeren over Interstate dwars door Nevada tot we in het dorp Winnemucca komen. Ik heb hier vanochtend een kamer geboekt in een klein ouderwets motelletje, weer zo eentje waar je voor de kamerdeur kan parkeren. Ook nu blijkt het een goede keuze. Nette kamer met een prettig bed. Als we onze spulletjes binnen hebben staan gaan we op zoek naar wat te eten. Ik rijd naar een Baskisch restaurant, om de een of andere reden zijn hier begin vorige eeuw veel Basken neer gestreken. We worden aan een tafel gezet bij andere mensen die al klaar zijn met eten. We bekijken het menu eens maar echt vrolijk worden we er niet van. Hmmm dit is het niet, we verlaten dus maar weer het pand en zoeken verder. We rijden een rondje door het dorp en besluiten dan dat we zin hebben in pizza. We gaan dus naar Winnemucca Pizzeria waar we buiten op het terras kunnen zitten. Ondanks dat het vandaag in de 30 graden was is het daar heerlijk vanwege een lekker briesje. De bediening is ook heel relaxed en de twee pizza’s die we bestellen echt zalig. Knapperig korstje en lekkere saus. Als toetje nemen we cheesecake (Jan) en een warme chocolate chip cookie met ijs (ik). Hmmmm heerlijk. Helemaal tevreden gaan we op huis aan waar we nog wat keutelen voor we gaan slapen.