Dag 1, 17 juli 2015
[Google_Maps_WD id=2 map=2]
Na een buitengewoon hectische verhuisdag en het regelen van wat andere akkefietjes zijn we om 21.30 eindelijk klaar om naar Brussel te rijden. Zelfs eten was er bij ingeschoten dus scoren we nog wat eten bij de McD. Rond 23.00 komen we aan bij het NH hotel Brussels airport. Daar is het nog even gedoe want ze kunnen geen kamerseleutels maken dus moet iemand van de staf meelopen om ons op de kamer binnen te laten. Maar dat gaat ook niet soepel want de kamer die hij opendoet is al bezet. Hij rent dus naar beneden en komt even later terug. We zijn geüpgrade naar een junior suite maar belangrijker voor ons is dat de kamer leeg is dus kunnen we eindelijk neerploffen. Pas na middernacht gaat het licht uit voor een buitengewoon kort nachtje.
Om 3.30 gaat de wekker en rollen we ons bed uit zodat we om 4 uur klaar staan voor de taxi. Oeff das ff dapper doordoen! De taxi laveert door het nu al drukke verkeer en zet ons af bij de aankomst hal, daar is het namelijk stukken rustiger en met due lift zit je zo’n de vertrek hal. Daar checken we in en melden ons dan bij de rolstoelbalie. Niet veel later kan ik in een rolstoel stappe en gaan we op pad. Kunstig manoeuvreert de jongen twee rolstoelen door de menigte naar de controle. Daar mogen we door een speciale rij waar we gelijk aan de beurt zijn. Dat schiet lekker op! Na de controle moeten we overstappen in een golfkarretje en scheuren we verder. Onze jongen heeft er goed de sokken in en ramt ook vrolijk op z’n belletje die voorop is gemonteerd om iedereen uit de weg te krijgen. Jan en ik lachen ons een kriek.
Niet veel later worden we keurig bij de gate afgezet vanwaar we met de bus naar het vliegtuig gaan want das zo’n klein beessie dat hij niet aan de gate kan. We hadden, blijkt achteraf, even moeten wachten want er is ook speciaal vervoer voor de kreupele mensen, maar ja maakt niet uit. De vlucht van Brussel naar Amsterdam is natuurlijk maar een kort hopje, dus we stijgen op, de stewardessen hebben net genoeg tijd om iedereen een water en wat koekjes toe te slingeren en we landen weer. Op schiphol blijven we rustig zitten tot alles van boord is behalve de speciaal vervoer mensen. Met een aparte bus worden we naar de terminal gebracht en vanaf daar gaat het weer verder met een golfkarretje. Het meisje is niet zo’n scheurijzer als onze Belgische vriend maar neemt wel de toeristische route om eerst wat anderen af te zetten. Wij vinden het prima, we hebben toch niks beters te doen :). Groot voordeel is wederom dat we andere routes pakken, waarbij we langs de douane rijden en bij de veiligheidscontrole komen ze naar ons toe om het interview te doen. Even later bij de gate worden we door de staf voor iedereen uit door de controle gehaald en mogen als eerste aan boord met nog niemand achter ons aan. Geeft ons de tijd ons rustig te installeren :). Over de vlucht valt weinig te melden. Ti’s en blijft lang. Het eten is prima te pruimen, we krijgen regelmatig te drinken en een snack. Ik pit ruim de helft van de tijd, kijk een film (Focus met Will Smith, aardig maar meer ook niet), zie wat big bang theories en pit nog een beetje.
Een minuut of 20 te vroeg landen we in Seattle. Ook hier kan ik in een rolstoel stappen en op die manier schuiven we zo langs de rij naar de paspoortcontrole. Al moet ik zeggen dat de rijen daar er niet heel lang uitzagen, zo te zien door het nieuwe systeem waarbij je je bij een machine je moet melden. Enfin, niet voor ons, wij gaan nog echt langs een persoon die de paspoorten stempelt. We pikken de koffers op en schieten weer via een speciale rij langs die controle. Alles verloopt echt heel snel want na een kort treinritje naar het hoofdgebouw van het vliegveld worden we vlak bij de uitgang naar de bus van de autoverhuurbedrijven afgezet. De reis is me al met al echt meegevallen, dankzij de special assistance heb ik niet m’n energie hoeven te vergooien aan hele stukken lopen en het staan in allerlei rijen. Vooral dat laatste is fijn, staan is nie grappig nie.
Enfin, bij de car rentals kijken we eens naar de dikke rijen die er staan en hobbelen verder naar de garage waar de auto’s staan. Bij Hertz op het bord staat keurig mijn naam met de plek waar onze auto klaar staat (later zag ik dat ik zelfs al een mail had gekregen met alle details er in). We kijken nog even naar andere auto’s waar we uit mogen kiezen en vragen nog na wat een mooie Dodge extra moet kosten maar das gekkigheid kwa prijs. We laden dus de spullen in de Hyundai Sonata Hybrid (vast heel fijn kwa benzine kosten) en gaan op pad.
Vlotjes vinden we onze weg en gaan op pad naar Silverdale waar ons hotel ligt. Na een goed uurtje rijden komende er aan. Het is nog vroeg dus gaan we eerst een lekker Amerikkaans ontbijt eten bij Sharis. Hmm eieren, spek, hash browns en kaneelbroodje. Zo, we zijn weer in Amerika! Dan steken we over en checken in bij de Best Western. We krijgen een mooie kamer met uitzicht over het water. Heerlijk. We rusten een paar uurtjes en gaan dan wer op pad. We rijden een rondje door het stadje en de omgeving voor we aanleggen bij Applebees voor een cheeseburger (Jan) en een sampler van voorgerechtjes (ceasar salad, Buffalo wings en zoete aardappel friet) voor mij.
Daarna terug naar het hotel voor ons eerste nachtje hier!