We gaan vandaag Sin City verlaten. We zijn d’r ook wel weer klaar mee ook. LV vinden wij leuk voor een paar dagen maar dan houdt het op. We pakken onze zooi weer in en dan bel ik de belhop om de koffers op te halen. Daarna bel ik de valet om de auto te laten klaarzetten (nog een keertje genieten van de luxe). Binnen tien minuten worden de koffers opgehaald, das snel!  Ondertussen heb ik ook via de tv uitgechecked dus we hoeven niet meer langs de balie. Beneden staat de auto keurig klaar en niet veel later komt een mijnheer met onze koffers die de boel inlaadt. 

Nu eerst op zoek naar een ontbijt. We verwachten wel wat leuks tegen te komen opinie route naar Death Valley. En inderdaad, ik spot een French Cafe dat Rosalie heet. Het blijkt een prima tentje. We nemen allebei een petit dejeuner: broodje (heerlijk Frans knauwbrood), croissantje en jam. IJskoffies en water er bij en wij zijn helemaal goed. Ze hebben trouwens een mooi kassasysteem. Ze halen de kaart door de lezer en draaien dan het scherm naar me toe. Ik kan een tip toevoegen en teken dan met m’n vinger. Vervolgens kan ik kiezen hoe ik m’n bonnetje wil: geprint, als sms of als email. Krek handig. Als ik later nog een los watertje koop herkent het systeem mijn kaart en vraagt of ik het bonnetje op hetzelfde email adres wil. Mooi spul. Je kan misschien wel wat vinden van privacyregels en zo maar das ff een ander verhaal.

Nadat we ons ontbijtje opgesmikkeld hebben rijden we door naar nationaal park Death Valley. Het laagste punt van de VS en ook één van de heetste. We zijn er allebei al eens geweest maar toch leuk om weer eens naar toe te gaan, het is op haar unieke manier een prachtig park. Een woestijnachtige vallei uiteraard omringd door (kalige) bergen. Eenmaal in het park is de temperatuur aardig gestegen, we tikken de 47 graden aan. Das best warm zelfs al is het een droge warmte. Eerste stop is Badwater basin, het laagste punt van de USA. Ik stap uit om wat foto’s te maken terwijl Jan het wel best vindt en in de airco van de auto blijft. Ik loop keurig over de vlonders naar een informatiebord en neem me ondertussen voor niet dom te zijn en te veel te willen. Hitte + MS + Catelijne is niet zon goede combi. Heeft schijnbaar  iets te maken met het feit dat überhaupt de zenuwen meer moeite hebben met overbrengen van signalen bij hitte / hogere lichaamstemperatuur. Bij mij is het zenuwgebeuren dan ook nog eens her en der beschadigd dus dat is dubbel drama. Met deze inleiding voel je het misschien al aankomen, onderweg naar m’n uitkijkpunt ga ik onderuit. Ik denk dat ik ergens over struikel (een piepklein richeltje of zo) en met zonder evenwichtsgevoel is er dan geen redden meer aan. Kaboem daar lig ik. De mensen om me heen schrikken natuurlijk en komen toegesneld om me omhoog te helpen. Hoe lief ook, dat werkt niet. Ik moet ff zelf bedenken hoe ik omhoog kom. Gelukkig lukt dat nog redelijk vlot, krijg ik m’n hoedje aangereikt en kan ik doen of het helemaal prima gaat. De batterijklep van m’n camera is open gegaan en de batterijen zijn door de kieren van het vlonder gevallen dus fotograferen is er niet meer bij. Bovendien doet m’n knie behoorlijk zeer en heb ik last van m’n handen waar ik ook wat schaafwonden op heb. Ik loop dus (nog steeds of er niets aan de hand is) maar naar de auto. In de koelte komt de schrik er bij mij uit. En ik baal als een stekker dat ik gevallen ben terwijl ik niets raars deed. Op zich ben ik er redelijk van af gekomen. Wond op m’n knie, de schaafwonden op m’n handen naar verder lijkt het mee te vallen. Oh en de camera doet het ook nog.

Jan is er wel klaar mee en blaast het hele leuke dingen in Death Valley doen plan af. We gaan rechtstreeks naar ons hotel van vanavond zonder verdere stoppen. Nou ja behalve dan bij een winkeltje waar we antibiotica zalf kopen en ik mijn knie schoonmaak. Ik maak onderweg vanuit de auto nog wel wat foto’s maar het doet geen recht aan het park. Jammer!

Eind van de middag komen we aan in Ridgecrest waar we slapen bij de Quality Inn. Ik heb dit hotel gratis kunnen boeken met de verzamelde punten van eerdere overnachtingen bij Choice hotels waar dit hotel ook bij hoort. We krijgen een kamer redelijk achter in dus lekker rustig in dit zo te zien drukke hotel. Aan de auto’s te zien zitten hier veel werklui, veel toeristen komen hier denk ik ook niet. Terwijl Jan olympisch volleybal kijkt rij ik even naar een pita boer waar ik online wat broodjes heb besteld. Ik ben wat rusteloos dus ga graag nog even op pad. Dat bestellen via Yelp werkt overigens als een tierelier. Als ik na een klein kwartier het restaurant inloop kan ik afrekenen (zelfde systeem als vanochtend) en net als ik dat heb gedaan komt iemand aanlopen met ons eten. Weer 10 minuten later loop ik het hotel weer binnen. De broodjes zijn ook nog eens lekker en Nederland wint de volleybalwedstrijd wat wil een mens nog meer?  Wat te eten want de broodjes waren niet erg groot dus rijden we naar een restaurantje waar Jan een aardige spaghetti met een beetje waterige saus terwijl ik me over de bijbehorende salade ontferm.  Ondertussen hebben we ook nog een wasje aangezet in de laundry van het hotel die vlak naast onze kamer zit. Na het eten gooien we die in de droger en een nieuwe was in de wasmachine. Zo hebben we aan het eind van de avond weer keurig gewassen en gevouwen kleren voor de laatste helft van de vakantie.

foto’s van vandaag