Dag 1, 2 augustus 2016

Dag 1, 2 augustus 2016

Gemak dient de mens. We hebben geen zin om in alle vroegte te gaan rijden waarbij je ook nog met de ‘stress’ zit dat als er iets mis gaat je misschien zomaar je vlucht mist. Dus zijn we gisteren naar Düsseldorf gereden waar we slapen bij het Maritim Hotel op het vliegveld. De rit ging voorspoedig, nergens file. OMG gewoon eens over de A58 kunnen rijden zonder oponthoud. Tis een wonder!  ’s Avonds eten we een hapje in het hotel en duiken dan op tijd ons bed in. De wekker gaat om 7.00. 

Ik ben echter al voor de wekker wakker en  zie dan het bericht van Delta dat onze vlucht ruim een uur vertraging heeft. Das jammer. Ik kijk nog even naar alternatieven maar dat schiet ook niet echt op dus gaan we gewoon regelen dat we in Atlanta een volgende vlucht hebben. Bij de kofferafgeefmevrouw fixen we dat gelijk. Eigenlijk is het de bedoeling dat je dat pas in Atlanta regelt maar ze is het met ons eens dat de overstap al krap was en dat het onhaalbaar is. Ipv op een drukke luchthaven dan iets moeten regelen worden we nu al omgeboekt. Scheelt gedoe.

Als de koffers afgegeven zijn gaan we op een bankje wachten op de rolstoel. Dat duurt nog best lang. Jammer dat je geen richttijd hebt wanneer ze komen want we durven ook niet om wat te ontbijten te scoren. En dan moet ik op een gegeven moment nodig naar het toilet. Dat kan toch echt niet meer wachten dus hobbel ik naar het toilet een eind verder. Zul je natuurlijk altijd zien dat net als ik weg ben ze aan komen karren. Gelukkig ben ik snel terug en kunnen we op pad. Ook dit jaar merk ik hoe fijn het is om deze assistentie te hebben. We worden langs de rij wachtenden geleid bij security. Ik hoef m’n rolstoel niet eens uit maar wordt zittend gefouilleerd. Daarna door naar de douane waar we ook zo langs de rij schieten en niet veel later zijn we bij onze gate. Poh als we dat zelf hadden moeten doen had ik  twee keer minimaal 20 minuten in een rij moeten staan, dah was um niet geworden!

Naast onze gate zit een koffietent waar we eindelijk wat ontbijt scoren en daarna gaan we zitten wachten tot we kunnen. Ik zorg dat ik helemaal vooraan de rij sta bij het boarden, dan kan ik de paar treeën richting vliegtuig nemen zonder hordes mensen in m’n nek. Zo zijn we dus als eerste aan boord. Over de vliegreis valt niet veel te vertellen. Eten was fatsoenlijk, drinken krijgen we ook genoeg en er worden aan boord geen pinda’s geserveerd want, zo roepen ze om, er is iemand met een allergie aan boord (that would be me!).

Uiteindelijk een minuut of 40 te laat komen we aan in Atlanta. De rolstoel staat al te wachten als ik het vliegtuig uitkom. Hop d’r in en gaan. Eerst naar immigrations waar we een aparte rij nemen en dus gelijk vooraan staan. Als ik zo eens naar de rijen kijk die er staan in de rest van de hal ziet dat er niet uit of het vlot opschiet. Dan gaan we wachten op de koffers die helaas even op zich laten wachten. Ik ben wel blij dat ik kleurige veters aan de koffers heb gehangen want met name van de zwarte komen er nogal wat langs die er erg op lijken. Met de koffers sluiten we aan bij de volgende rij, die van de douane. Er is eerst maar 1 rij open maar gelukkig gaat er net een tweede open waar onze rolstoelduwmevrouw gelijk induikt. Ik begin bijna te denken dat we toch onze oorspronkelijke vlucht gaan halen maar dat is te vroeg gejuicht. Bij de douane worden onze paspoorten in een blauwe tas gedaan en moeten we ons ergens gaan melden voor we door mogen. Wat er nou aan de hand is weet ik niet, we schijnen de een of andere stempel te missen. Na een paar minuten pakt een douanier onze paspoorten en doet wat ze moet doen en dan kunnen we door.  De koffers gaan weer op de band en wij gaan met de handbagage met het treintje naar onze volgende gate. Daar blijkt helaas dat de vlucht vertraging heeft omdat door het slechte weer Atlanta blijkbaar even dicht is geweest. Nu zijn ze hard bezig de boel weer op schema te krijgen. Uiteindelijk wordt onze vlucht nog twee keer uitgesteld omdat ze nog geen crew hebben, die waren namelijk ook vertraagd ergens. Uiteindelijk vliegen we iets voor 19.30 toch nog weg. De vlucht is niet erg druk dus we hebben nu met z’n tweeën drie stoelen. Das wel weer fijn natuurlijk.

Na aankomst in Chicago gaat het vlot. De rolstoel komt net aan als we het vliegtuig uitkomen en na een pitstop bij het toilet komen we tegelijk met de koffers aan bij de bagagecarrousel. Op naar de opstapplaats van de autoverhuurmaatschappij. Al vrij vlot rijdt de bus voor en worden we een kwartier later afgezet bij National. Daar zoeken we een mooie jeep uit en kunnen inladen en door naar het uitrijhok. We hebben wel even ruzie met de verlichting maar met wat hulp van de mevrouw komt dat ook goed. Tis een mooie auto maar wel een karige uitvoering merken we. Toch jammer. Ff piekeren of we hem gaan omruilen. Maar dat komt wel. Eerst naar het hotel, het Stay Inn in Lombard, een buitenwijk van Chicago. Snel koffers op de kamer en dan eten zoeken. Helaas zijn we zo laat dat alles in de buurt dicht is en we bij de McDonalds uitkomen. Blergh, ik ben zo over m’n theewater dat niks me smaakt. Na toch wat naar binnengewerkt te hebben duiken we ons bed in en ronken binnen een minuut.

Oh, geen foto’s vandaag. Nou ja behalve die van m’n diner in het vliegtuig.

10 gedachten over “Dag 1, 2 augustus 2016

  1. Mooi stuk. Het viel op dat vorig jaar je erg veel over het eten schreef maar nu viel dat wel mee mooi. Trouwens goed in schrijverstaal geschreven.

  2. Gieie recensie van Luckuuk. Ik ben het met hem eens. We kunnen zo lekker meereizen zonder dat je iets van je passagiers merkt

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.