Zonnig , 31-33C hier en daar een buitje 

We beginnen de dag bij de IHOP, International house of pancakes, met een ontbijtje. Het is er loei druk en het hoofd van onze bedien mevrouw loopt duidelijk om. Gelukkig komt ze na een tijdje onze bestelling opnemen en hoeven we daarna niet al te lang op ons eten (Fajita ommeletje (pittig!) voor Jan en een aardbeien crêpe en eieren met spek en hashbrowns voor mij). Wij kunnen ff vooruit zo! Jammer is wel dat ik een 2e keer moet vragen om m’n refill van de ijskoffie en tegen die tijd zijn we eigenlijk al klaar om te vertrekken. De mevrouw maakt het echter goed door de refill in meeneembekers te doen. Gelukkig ik heb m’n koffie te pakken :). 

Dan gaan we op pad naar dé attractie van Twin Falls: Shoshone falls. De Niagara watervallen van het westen aldus de folder.  Ok. We gaan het meemaken. We rijden de stad uit, langs grote akkers, 1 groot vlak geheel, opmerkelijk. Bij de poort gekomen betalen we de drie dollar entree aan de mijnheer die het grappig vindt dat we helemaal uit Nederland komen en rijden naar de parkeerplaats. Daar aangekomen hebben we zicht op de waterval. Ti’s een mooie!  Niet de Niagara (dies toch echt wat groter en breder) maar zeker heel mooi. We lopen naar het viewpoint voor wat foto’s en blijkbaar zie ik er zo professioneel uit dat een stel me vraagt om een foto van hen te nemen met de waterval op de achtergrond. Als ik met hen klaar ben staat het volgende stel al klaar of ik hun ook ff… Welja natuurlijk. Nog even en ik kan hier gewoon gaan staan en geld gaan vragen :). 

Na een kwartiertje gaan we weer verder. Op naar Salt Lake City. We zitten een beetje in dubio wat we nou willen. Terug naar de kust, nog in Idaho blijven (ik vond het hier heel leuk) of via Las Vegas naar Los Angeles. Poeh lastig. Ik zie Las Vegas niet zitten, druk en heet en eigenlijk zelfs SLC niet maar Jan wil graag weer naar een stad en heeft ook Vegas nog niet afgeschreven. Keuzes keuzes. Uiteindelijk besluiten we gewoon naar SLC te gaan. daar is vanavond een voetbalwedstrijd die uitverkocht lijkt maar misschien kan ik nog kaartjes ergens scoren. of zo.  

We kiezen voor de meest rechtstreekse en snelle route dus via de snelweg. Maar dat is eigenlijk ook geen straf. De uitzichten zijn net zo goed prachtig. Vlotjes rijden we door tot we bij het Utah visitors center komen. Daar duiken we ff de snelweg af voor een plaspauze en om een kaartje van de stad te halen. De mijnheer die mij helpt blijkt twee jaar in Dordrecht te hebben gewoond als zendeling (zeer waarschijnlijk een mormoon dus (ook logisch want het is de hoofdreligie in deze staat) want die gaan als het even kan allemaal een paar jaar op uitzending, hij vertelt ook zijn dochter als zendeling in Hong Kong heeft gezeten). Hij spreekt nog heel best nederlands ook nog. We hebben een kort gesprek voor we weer verder rijden. We kiezen er voor om niet in het centrum van de stad te gaan zitten (duur) en ook niet bij het vliegveld (goedkoop dat wel maar mwah, saai) en rijden door naar Sandy, een klein half uur ten zuiden van het centrum en vlak jn de buurt van het voetbalstadion.  Daar aangekomen vinden we een heel mooi hotel, Home2 van Hilton die met een bon uit ons hotelcouponboekje zeer redelijk geprijsd is. Het is een zogenaamd extended stay hotel dus elke kamer heeft een keukentje en zitbank. Het is redelijk modern ingericht met kekke lampen en zo, echt helemaal goed. 

We gaan eens bedenken wat we willen doen vanavond. Ga ik nog achter voetbalkaartjes aan? We kijken eens naar de temperatuur, ruim 30 graden en denken mwah la maar. Vooral ik doe het niet zo heel goed in de warmte en nou nog kaartjes krijgen is ook gedoe. Ik bedenk dat er morgen een rodeo in de stad is, daar heeft Jan wel oren naar want daar zijn we geen van beiden ooit naar toe geweest. Ik hak dus wat op de computer en vind nog twee kaartjes voor morgenavond, hoppettee die zijn voor mij. 

Dan gaan we nu wat eten en dan een bioscoop zoeken.  Eten doen we bij Dickey’s Barbecue Pit. Een soort can fastfood tent met BBQ eten zoals beef Brisket en Pulled pork. Lekker! En je mag ook nog een gratis softijsje tappen. Mjam. Dan op weg naar de bios, ik weet er 1 te zitten naar die ligt tegenover het voetbalstadion dus das mischien niet handig. Er moet ook nog een andere zitten die ik hoop uit het hoofd te vinden. Ik rij eerst richting stadion in de hoop de weg te herkennen waar ik in moet. We zijn echter sneller bij het stadion dan ik verwachtte, opeens zien we allemaal mensen lopen die duidelijk naar de wedstrijd gaan en als we een heuvel over gaan zien we het stadion opeens naast ons liggen. Zo dan, dat hadden we aan het verkeer niet gemerkt dat rijdt vlotjes door. Nu we hier toch zijn kunnen we misschien net zo goed naar de bios hier. Ik draai dan ook om op zoek naar de bios die ik snel vind. Als ik het parkeerterrein wil opdraaien staat daar een mannetje om 10 dollar te incasseren voor het parkeren. Ik zeg tegen hem dat we eigenlijk voor de film komen maar dat dat nu zeker niet kan. Oh nee hoor zegt hij, sorry voor de verwarring. Natuurlijk kun je hier gewoon parkeren. rij maar door. Wat een vertrouwen zeg, dat hij me op m’n blauwe ogen gelooft. We hebben mazzel want hoewel het natuurlijk heel druk is kan ik voor de bios parkeren het mijn gehandicaptenparkeerkaart. We hebben best gemak van dat ding want al eerder deze vakantie konden we op een volle parkeerplaats toch nog een plekje vinden. We lopen dus zo de bios in wat een megacomplex blijkt te zijn. Binnen is een heel ministadje gebouwd net een paar fastfood tentjes en al. Gaaf! We kopen kaartjes voor Terminator en dat is best een aardige film. Jeugdsentiment voor Jan :). Na de bios gaan we op hotel aan waar ik nog even onze kamer voor een extra nacht boek nu we morgen naar de rodeo gaan.