Niet al te vroeg komen we op tempo. Te laat voor het hotel ontbijt dus dat doen we onderweg wel. Bij een benzinestation vlakbij het hotel tanken we en vraag ik na waar je kan ontbijten en koop ik een mooie steen uit het gebied met de kenmerkende kleuren. Het restaurant waar we binnenschuiven blijkt net overgeschakeld naar de lunch kaart, ships. Daar staat niks op wat ik op m’n nuchtere maag wil. We besluiten dan ook om een stuk appeltaart te delen, kunnen we wel ff op vooruit. Maar dan komt de mevrouw van het restaurant vertellen dat die op is. pffff. nou weet je. Dan laten we het bij de sinasappelsappen waar we mee bezig zijn en zien we straks wel verder. Ze vinden het blijkbaar zo sneu dat ze eerst geen ontbijt konden serveren en dan ook nog eens geen appeltaart hebben dat we de sjuutjes niet eens hoeven af te rekenen (ik bedenk nu net dat het wel aardig was geweest als ik fooi had gegeven maar dat ben ik glad vergeten, zelfs na al die jaren is dat nog geen natuurlijke actie voor me ik moet er echt aan denken). Enfin. Wij gaan op pad naar Vegas en terwijl we wegrijden herinnert Jan zich dat we gisteren bij het inrijden van Kanab een reclamebord hebben gezien van een Duitse bakkerij in een volgend dorp. Gaan we daar toch gewoon heen!  Blijkt wel dat die iets uit onze richting ligt maar nou wil ik er heen ook dus die 10 extra mijlen pakken we gewoon. En we krijgen geen spijt. Het ontbijt is erg lekker. We delen een “Duits ontbijt” wat bestaat uit twee kaiser broodjes (ingevlogen uit Duitsland zie ik op de kaart, wtf?), plakjes kaas (truffelkaas en gerookte Goudse kaas), ham, salami en prosciuto. Erg lekker en precies waar we zin in hadden. Ondertussen pikken we een WiFisignaal op en kan ik de balkfinale van het turnen aanzetten. Ik zit m’n eigen feestje te vieren in het café. En net als Edith Bos roep ik keihard yes als een grote concurrent van ons meisje een fout maakt. Sorry hoor maar hoe stoer is het dat een Nederlands meisje goud op de balk haalt?!

Enfin, na het turnen gaan we rijden. Ik heb een mooie route uitgezocht maar daarbij even over het hoofd gezien dat we dan door Zion National Park moeten rijden. En dan moet je dus de toegang betalen. Pff. Nou we gaan niet terug naar Kanab om vanuit daar een andere route zonder Zion te rijden. Dus dan betalen we maar. Sterker nog, ik neem gelijk een jaarpas voor de nationale parken. We gaan ook nog naar Death Valley en Joshua tree en hij is tot en met augustus 2017 geldig dus hebben we we volgend jaar ook nog lol van.
Zion is werkelijk prachtig. Echt machtig mooi. We slingeren over de doorgaande weg door het park heen waarbij we nodige fotostops maken. In het begin komen we al gelijk in een wildlifejam terecht omdat er wat bighorn sheep staan. Leuk, zo dichtbij. Als we er na een paar minuten langzaam langs rijden maak ik nog een mooie foto van zo’n beest   Man man wat is Zion  gaaf, kijk maar:

Het is trouwens behoorlijk druk in het park. Wij hebben daar weinig last van maar je ziet het aan de parkeerplaats aan het begin van het park die staat ramvol. Enfin, na een uur of 3 verlaten we het park en gaan op pad naar Las Vegas. We rijden eerst naar St. George waar we de snelweg naar LV zullen gaan pakken. Maar daar zien we opeens een Cracker Barrel langs de weg. Dat is een favoriet restaurant van Jan. Ouderwetsch koken zeg maar. Erg lekker eigenlijk ook altijd. Elke Cracker Barrel is hetzelfde ingericht. Ze hebben een porch met schommelstoelen, je komt binnen in een winkel met allerhande meuk zoals kaarsen, kleren en snoep en aan de andere kant van de winkel begint het restaurant. We lopen gelijk door naar het restaurant waar we meteen een tafel toegewezen krijgen. Jan scheurt tijdens het lopen uit z’n broek, tis ook een ouwetje (die broek he) die aan z’n laatste reis bezig was. Om Jan niet in z’n onderbroek te laten zitten haal ik even een nieuwe broek uit de auto voor hem, de ouwe laat hij gelijk achter in de prullenbak in de wc. Ok. Eten dus na dit ‘avontuur’. Jan neemt (uiteraard) de meatloaf en ik kies voor kipfilet met appel en bbq saus. Erg lekker!  Ik krijg alleen de verkeerde side, boontjes ipv wortels. Onze serveerder ziet het bij het neerzetten en haalt een schaaltje wortels voor me. Jan blij, nog meer (doodgekookte, blerhh) boontjes voor hem :)). We eten allebei erg lekker en we kunnen dit restaurant gelijk van de todo lijst halen.

Nu gaan we echt meters maken. Jan knalt de auto op de snelweg en ik ga eens de binnenkant van m’n ogen bestuderen. Na een kleine twee uur rijden we Vegas binnen en in één ruk door naar het Mirage hotel aan de strip dat ik gisteren geboekt heb. In Vegas permitteren we ons de luxe van valet parking en een belhop. Jan rijdt de auto naar de ingang van het hotel waar een mijnheer onze koffers uit de auto haalt en op een bagagekar legt en mee naar binnen neemt.  Wij geven de sleutel van de auto aan de valet mijnheer en gaan binnen inchecken. Het duurt ff voor we aan de beurt zijn helaas maar goed, das meestal zo in deze stad. Dan moeten we dwars door het casino lopen om bij de liften voor de gastenkamers te komen en eenmaal boven weer een lange gang door. Je loopt je suf hier!  Op de kamer aangekomen bel ik naar de belhop om onze koffers te brengen. Tien minuten later wordt er aangeklopt en worden de koffers binnengebracht, handig he?!  Ik geef een fooi voor het bezorgen. Ik hoop dat ik niet hopeloos achterloop met m’n dollar per koffer maar ik dacht dat dat er voor stond. Ik moet nog even achter ons bestelde koelkastje aanbellen. Je hebt dan wel een minibar in de kamer maar die is niet voor eigen spullen bedoeld terwijl we het wel nodig hebben om onze medicatie koel te houden. Gelukkig kan je bij het Mirage gratis een koelkast op de kamer krijgen als het voor medische doeleinden is, hier kwam ik achter toen ik ze mailde. Zie, kan nooit geen kwaad om iets te vragen. Met de kamer is verder ook niets mis, ik heb bij het boeken duur gedaan. Voor een tientje meer had je namelijk een kamer met uitzicht op de vulkaan van het Mirage en dus strip view. Das wel leuk he.

Enfin. Terwijl we wachten lever ik een deel van mijn MyVegas punten in. MyVegas is een Facebook spel waarmee je loyaliteits punten verzameld die je kan gebruiken in Vegas om er echte rewards voor te krijgen. In dit geval koop ik er een twee voor de prijs van 1 buffet in het Mirage voor. Bovendien hebben we bij het boeken van het hotel via een speciale aanbieding 150 dollar resort credit gekregen ofwel alles wat ik binnen het hotel (en de collega-hotels van dezelfde groep) op de rekening van de kamer laat zetten wordt gaat daar van af. Ik redeneer dus dat we gratis eten. Nah. Dat valt dan weer tegen want bij de 2 voor 1 voucher mag je het niet op de kamer zetten maar moet je het live afrekenen. Hmmph. Dan betalen we maar 1 buffet á 32 dollar zelf.  We kijken op zich onze ogen uit in deze enorme tent waar het loeidruk is (we hebben ook kleine 20 minuten in de rij gestaan voor we binnen waren) maar wij eten niet zoveel dat het het volle geld waard is eerlijk gezegd. Tis overigens wel lekker. Ik doe een rondje met wat sushi en Chinees spul, een bordje Italiaans en een bordje met toetjes die ik deel met Jan. Jan blijft meer in de Amerikaanse en Italiaanse hoek. Naast ons zitten drie meisjes die met het vrijgezellenfeestje van één van hen bezig zijn. Drie slanke dennen die eten als een stel bootwerkers, ze zijn minimaal vier keer gaan opscheppen, pff. Niet eerlijk.

Na het eten lopen we door het casino op zoek naar het toilet. Die blijkt maast het theater van de Cirque de Soleil show Love te liggen. Dit is een show gebaseerd op Beatles muziek. Jan loopt wat door de winkel terwijl ik op het toilet ben en is eigenlijk enthousiast. Blijkbaar gaat er zo een show beginnen dus we gaan eens vragen wanneer dat is en of er nog kaartjes zijn. De show blijkt net begonnen te zijn dus ik vraag naar kaartjes voor morgen maar dan blijken ze niet te spelen. Ok dan vandaag. En het mooie nieuws is dat we de kaartjes op onze kamer kunnen zetten, kortom dat is 150 dollar korting. Sweet! Wij schuiven dus iets te laat naar binnen maar hebben. niet veel gemist. De show is echt heel erg leuk, we genieten enorm. Leuke acts, goede muziek en het geheel klopt. Kortom. Een aanrader!

Na de show gaan we rustigjes richting onze kamer, ik zit aan m’n geluidstax dus moet zorgen dat ik in een rustigere omgeving kom anders raak ik boven m’n theewater. Maar al met al was dit een absolute topdag!
Foto’s van vandaag staan hier