Om half vier ben ik klaarwakker.  Zo niet Jan, die ronkt nog lekker verder. Ik vermaak me ondertussen met wat lezen en internetten. Om een uur of 8 komen we langzaam op tempo. Ik heb op yelp een ontbijtrestaurant gevonden dat goed aangeschreven staat, de ommelette house grill. Het is een klein en beetje onooglijk zaakje maar dat is prima we zitten tussen de localos lekker wat rond te kijken. Jan’s meatlovers skillet en mijn omelet met courgette smaken prima.

Na het ontbijt rijden we naar National waar we gisteren onze auto ophaalden. We kwamen er vanochtend achter dat het enige stopcontact voor onze electrische koelbox helemaal voor bij de radio zit. Das hartstikke onhandig. En je moet de kofferbak behoorlijk dichtknallen anders blijft het lichtje ‘gate open’ branden. Dus.We gaan andere auto uitzoeken. Als het mag natuurlijk. Maar dat is (uiteraard) geen probleem. Ik zeg bij het kantoortje dat ik graag van auto wil wisselen en krijg van de manager gelijk groen licht. Pas daarna vraagt hij wat er eigenlijk mis is met de auto maar meer om te zien of hij de auto moet laten repareren dan dat wij hem daarom zouden moeten houden. We lopen met onze spulletjes naar de rij voor  executive leden van National waar we al snel een mooie GMC zien staan. Die heeft net wat meer toeters en bellen dan de Jeep waaronder ook een electrisch verstelbare stoel. Dat is veel handiger aangezien wij allebei rijden en de stoel dan nogal verzet moet worden. Het bakkie heeft ook leren stoelen en we letten nu ook even goed op de aansluitingen. Ik zie er eentje in de kofferbak en eentje aan de achterkant van het middenconsole. Prima. Nu kunnen we de koelbox makkelijk aansluiten. Ik ga even bij het kantoor melden welke auto we hebben en met 5 minuten rijden we van het terrein af. Dat is vlot gegaan!

Op ons gemak rijden we richting Wrigley Field, het stadion van de Chicago Cubs (honkbal). Naarmate we dichterbij komen wordt het drukker maar het valt nog helemaal niet tegen. Met behulp van de Here app (gratis kaarten gedownload op de IPhone waardoor we zonder internetverbinding kunnen navigeren) vinden we onze parkeerplaats snel waar we ons moeten melden. Ik heb geen kaartje gekregen maar alleen een nummer maar dat komt helemaal goed. Als ik me meld vraagt hij m’n naam, als ik die genoemd en gespeld heb vraagt hij mijn voornaam. Halfweg de spelling zegt hij dat het goed is. Die heeft duidelijk de lijst gezien en wist nog dat er een rare naam op stond :)). Na de auto neergezet hebben kunnen we snel op een golfwagentje springen die mensen naar het stadion vervoert. Das makkelijk. Het is dan wel niet ver lopen maar het is bloedje heet dus gereden worden vinden we wel een plan. Zo staan we met een paar minuten bij de ingang. Na een uitgebreide controle van de tas mogen we naar binnen. Wrigley field is een oud stadion met een aparte, gezellige sfeer. Het ligt middenin een woonwijk wat het ook erg leuk maakt. Op de panden langs het stadion zijn er ook tribunes gemaakt waar mensen kunnen kijken, erg grappig. We lopen onder de tribunes door langs allerlei standjes waar je eten, drinken en Cubs souvenirs (petten, t-shirts etc) kunt kopen. We kopen een souvenir cup met een liter diet Pepsi en gaan dan op zoek naar onze plekken. Ik heb ruig gedaan en mooie plekken gekocht niet al te hoog en ver van de home plate. Gelukkig blijkt dat wij net boven het gedeelte zitten dat in de zon ligt, de voorste 20 rijen of zo zitten echt vol bak in de zon. Crisis, in de schaduw gaat het al richting de 30 graden, maar gelukkig staat er wel een lekker briesje. Daarnaast heb ik mijn cooling towel meegenomen, dat is een soort van zeem die je nat maakt en dan in een koker mee kan nemen. Die leg ik in m’n nek en gebruik om m’n gezicht af te vegen. Best fijn.

We zijn mooi op tijd en kijken lekker naar de drukte om ons heen en op het veld. Daar zijn ze nog bezig met de laatste voorbereidingen: gravel harken en sproeien, de honken neerleggen (keurig uitgemeten) enzo. Dan komen de ceremoniële pitches, een jongentje een een jonge vent mogen een bal pitchen. Zal wel bijzonder zijn om te kunnen zeggen dat je een bal op Wrigley field hebt mogen gooien. Daarna marcheren er wat militairen (of politiejongelui, heb even gemist wat ze waren) het veld op met de vlaggen van Illinois en de USA en kunnen we gaan staan voor het volkslied. Wat eigenlijk een beetje apart is bij honkbalwedstrijden is dat het wat kabbelig is. Als je niet oplet mis je dat ze begonnen zijn. Het publiek komt ook nog rustig na het begin van de wedstrijd eens aanzetten en het blijft maar lopen. Iedereen keuvelt wat aan en lijkt met alleen een schuin oog naar de wedstrijd te kijken. Ondertussen lopen met name de bierverkopers af en aan. Echt elke 3 minuten of zo komt er wel eentje langs. Heel af en toe komt er een hot dog mijnheer, snoepmijnheer, watermijnheer, frisdrankmijnheer en pindmijnheer langs. Maar bier voert duidelijk de boventoon.

De wedstrijd is op de eerste inning na eigenlijk best saai. Er worden weinig honkslagen geslagen en dus ook weinig gescoord. De Marlins pakken een voorsprong, de Cubs trekken gelijk, de Marlins komen met twee punten voor en het lijkt gedaan. Het eerste publiek vertrekt dan ook, wij denken er ook over maar besluiten te blijven. Gelukkig maar want in de tweede helft van de laatste inning lukt het de Cubs om de winst naar zich toe te trekken. De werper van de Marlins is het spoor een beetje bijster. Het regent honkslagen en hij gooit een vier wijd waardoor een Cubs speler zo naar het eerste honk kan. De honken staan nu vol. Met een opofferingsslag wordt er een punt binnengeslagen. Dan wordt er een opzettelijke vier wijd gegooid bij de beste slagman van de Cubs en staan de honken weer vol. Met twee uit is het enorm spannend maar de pitcher gaat de mist in en gooit weer een vier wijd (dat was niet de bedoeling!) en is de stand gelijk. Al het publiek staat in spanning te kijken, high fives worden links en rechts uitgedeeld, wij doen gezellig mee. En dan komt nog de grootste blunder (video) van de pitcher, hij gooit een bal die onvangbaar is voor de catcher waardoor de Cub die op het derde honk staat kan scoren. Zo dan, voor de poorten hel weggesleept die overwinning. Leuk man, blij dat we tot het eind gebleven zijn. Terwijl het hele stadion met het overwinningslied meezingt gaan wij op weg naar de uitgang. Het was redelijk volke bak vandaag met 41.147 toeschouwers dus een drukte van belang. Zo druk zelfs dat onze shuttle nog niet rijdt, die komt er niet door. We besluiten dan ook te gaan lopen en zijn er met een goede vijf minuten.

We komen vlot het parkeerterrein af en kunnen gaan rijden. Alleen heb ik weinig keuze welke kant we op gaan. Ik ga dus eerst met de stroom mee de andere kant dan waar ik heen wil op. Ik probeer later dan wel met een grote bocht terug te rijden. Na een tijdje wordt duidelijk dat um dat echt niet gaat worden. Het spitsuur is ook op gang aan het komen dus het wordt er niet beter op. We gooien ons plan dan ook overboord. We gaan eerst ff wat drinken (en plassen, bij het stadion stond een enorme rij bij het toilet) en dan op weg naar het hotel. Bij een Starbucks drinken we wat en bedenken dat we vanavond bij de Olive Garden gaan eten, een Italiaanse keten want na zon hete dag is iets lichts en Italiaans wel lekker. Ik zoek een restaurant bij ons hotel in de buurt en door de drukte van Chicago rij ik er heen (Jan heeft vrij :)).

We nemen allebei de kip met massala saus (Italiaanse wijn) die erg lekker is. Bij de Olive Garden krijg je ook ongelimiteerd knoflookbroodjes en soep of sla. Jan heeft de minestrone soep en als hij die net op heeft zet onze serveerder een tweede bord neer. Poeh hey,  dat had niet gehoeven. Ik had een enorme bak sla gekregen en daar kwam hij ook al met een nieuwe van aanzetten maar die kon ik net op tijd afwimpelen. Joh ik kom niet eens door de eerste bak heen!  Dan volgt ons hoofdgerecht. Ook weer een enorme portie (tja mensen nemen het mee naar huis en eten er nog een keer van). Wel jammer want d’r gaat zo veel ongegeten naar de keuken. Wij zitten nokkievol dus slaan het toetje over en gaan naar ons hotel. Daar rommelen we nog heel even maar het licht gaat snel uit.

foto’s van vandaag

(nog niet uitgezocht dus misschien af en toe beetje veel)